- رفقای تو زندون یادت نره که جای دسته جمعی نشستن و تخمه و هندونه ، تو انفرادی تنها نشستن دارن کتک و فحش می‌خورن .
- اونائی که با وثیقه بیرونن یادت نره که هر روزشون بیم و انتظاره واسه یه زنگ تلفن یا یه صدای آیفون یا یه نامه تو صندوق که باید برگردن .
- اونائی که اعتصاب غذا کردن یادت نره که هندونه واسه صفا که خیلی زیاده ، آب و نون واسه زنده موندن هم نمی‌خورن .
- خونواده‌هاشون یادت نره که جای آجیل دارن خون دل می‌خورن .
- اونائی که پارسال تا حالا کشته شدن یادت نره که شاید چقدر دلشون می‌خواست که باشن و یلدا بگیرن .
- خونواده‌های اونام یادت نره که امشب جای خالی عزیزشون گل گذاشتن ، سکوت میکنن و نگاهش میکنن .
- مادرای عزادار یادت نره که بعضیاشون اولی و بعضیا دومین یلداشونه که دلشون میخواد زودتر این شب لعنتی تموم بشه بلکه اشکشون بند بیاد .
- اونائی که محاربه و اعدام گرفتن یادت نره که تا وقت اجرای حکم هر شب براشون یلداست از فرط بلندی و نرسیدن صبح .
- شعارهات یادت نره که اینهمه توی خیابون و بالای پشت بوم و توی وبلاگت می‌گفتی و الآن خیلی وقته که دیگه فقط توی دلت می‌گیشون .
- ما رو هم یادت نره که اولین یلدامونه که بیرونیم و دور و اینقدر دلمون گرفته که انگار جای یلدا باید شام غریبون بگیریم واسه خودمون .
هندونه و تخمه و آجیل و انار و عرق و غیبت و فال رو می‌دونم که یادت نمی‌ره !
