ابطحی یکسال بعد : یادش بخیر پارسال اینموقع داشتیم تمرین می‌کردیم !
در میان تمام کسانی که بعد از انتصابات سال 88 زندان رفتند و به هر دلیلی که من چون قانقاریا ندارم ، نمی‌دانم ، بیرون آمدند فقط یک نفرشان را دیدم که آنقدر شجاعتش را داشته باشد که در سالگرد اعترافاتش برگردد بگوید "یادش بخیر پارسال اینموقع داشتیم «تمرین می‌کردیم» برای حرفهای فردای دادگاهمان" . حرفی که فقط ابطحی که حالا تنها و مظلوم فقط یک گوشه‌ی فیس بوک برایش باقی مانده بود همانجا گفت . همه جمع شدند و برایش هورا کشیدند . صدها مطلب اندر ذکر شجاعتش نوشته شد . در بالاترین برایش موضوع داغ درست کردند ، در پارازیت که آنموقع دهها برابر حالا سانسور میشد خود من با همراهی کامبیز چانه‌ها زدیم تا او بشود شخصیت خوب هفته ، در فیس بوک تمام در و دیوار ابطحی پر شد از هورا ، در فرند فید که ابطحی بدور از هر نگاه بالا به پائین با اعضایش رفاقت می‌کرد همه تحسینش کردند ، اصلاً چه می‌گویم ؟ همه جا ، در هر شبکه‌ی اجتماعی ، در تمام اجتماعات بیشتر از یک نفر ، فقط حرف از ابطحی بود و شجاعت و جسارتش . این همان ابطحی بود که خیلی‌ها اعترافاتش را (که تحت فشار و شکنجه‌هائی که هنوز هم از آنها دم نزده) در بیدادگاه به حساب بزدلی و ترسش گذاشته بودند ...
این همان ابطحی بود . همان ابطحی که از زندان وبلاگ آپ کرد . همان ابطحی که بعد از چهار پنج ماه زندان وقتی عکسش در بیدادگاه منتشر شد همه آنرا با عکسهای پیش از دستگیری‌اش مقایسه کردند و سوختند وقتی که دیدند ابطحی نصف شده . در هر حال برای نظام اعترافات ابطحی‌ها باید نتیجه می‌داد ، وقتی نداد باید که مثلاً مدت کمی بعد از آزادی‌اش یک ویدئوی جدید از "اعترافات پخش نشده‌ی او" آنهم از طریق وبسایتی در تبریز منتشر میشد تا همه متوجه فجایع ابطحی بشوند . نه فقط آنموقع ، مسلم است که من هنوز هم به ترکهائی که فقط به صرف ترک بودن - و نه عاقل بودن - خودشان را برای اکبر اعلمی جر می‌دهند می‌گویم ترکهای سوپر دولوکس تک صندلی کولردار . ظاهراً از نظر بعضی ترکها اکبر اعلمی تفاوت آنچنان زیادی با تراکتور سازی ندارد ، در هر حال هرجا که یک سوپر دو نبش با تابلوی "دریانی" باشد گور پدر همشهری موسوی و احوال مملکت ، فقط یاشاسین آذربایجان !
بگذریم ؛ آنموقع و در هنگامه‌ی آن فریادهای زنده باد هیچکس هرگز به این فکر نکرد که همان یک خط فیس بوک ابطحی چه مکافاتی می‌تواند برایش داشته باشد . هیچکس فکر نکرد که این هوراهای آزاد و بی‌مالیات چه هزینه‌ای را برای ابطحی اسیر "که هنوز هم حکم دادگاهش اعلام نشده" می‌تواند داشته باشد . فقط این مهم بود که ابطحی کاری را که ما دوست داشتیم کرده . ما همیشه به قهرمان احتیاج داریم ، خب حالا هم ابطحی قهرمان ماست . انگار هیچکس نمی‌خواهد بفهمد که قهرمان ابطحی هنوز دستش لای زنجیر است . قهرمان ابطحی هم جانی دارد و توانی و تحملی . با تمام آنچه که گذشته و هنوز هم دارد می‌گذرد انگار هنوز هیچکس نمی‌خواهد بپذیرد که جمهوری اسلامی برای نیل به مقصودش از هیچ زور و فشار و تحمیلی نمی‌گذرد . امروز ابطحی یقیناً حسب همین تحمیل حرفی را زده . حمله کنید ، فحشش بدهید ، حالتان از "آخوند جماعت" بهم بخورد . در هر حال باید یکجوری نشان داد که حساب کتاب جمهوری اسلامی روی سطحی بودن برخی ملتش الکی نیست . ولی فردائی که همین ابطحی باز هم نوشت "یادش بخیر پارسال اینموقع داشتیم تمرین می‌کردیم که ..." و آمدی برایش هورا کشیدی آنوقت به تو هم خواهم گفت سوپر دولوکس تک صندلی کولردار !
در میان تمام کسانی که بعد از انتصابات سال 88 زندان رفتند و به هر دلیلی که من چون قانقاریا ندارم ، نمی‌دانم ، بیرون آمدند فقط یک نفرشان را دیدم که آنقدر شجاعتش را داشته باشد که در سالگرد اعترافاتش برگردد بگوید "یادش بخیر پارسال اینموقع داشتیم «تمرین می‌کردیم» برای حرفهای فردای دادگاهمان" . حرفی که فقط ابطحی که حالا تنها و مظلوم فقط یک گوشه‌ی فیس بوک برایش باقی مانده بود همانجا گفت . همه جمع شدند و برایش هورا کشیدند . صدها مطلب اندر ذکر شجاعتش نوشته شد . در بالاترین برایش موضوع داغ درست کردند ، در پارازیت که آنموقع دهها برابر حالا سانسور میشد خود من با همراهی کامبیز چانه‌ها زدیم تا او بشود شخصیت خوب هفته ، در فیس بوک تمام در و دیوار ابطحی پر شد از هورا ، در فرند فید که ابطحی بدور از هر نگاه بالا به پائین با اعضایش رفاقت می‌کرد همه تحسینش کردند ، اصلاً چه می‌گویم ؟ همه جا ، در هر شبکه‌ی اجتماعی ، در تمام اجتماعات بیشتر از یک نفر ، فقط حرف از ابطحی بود و شجاعت و جسارتش . این همان ابطحی بود که خیلی‌ها اعترافاتش را (که تحت فشار و شکنجه‌هائی که هنوز هم از آنها دم نزده) در بیدادگاه به حساب بزدلی و ترسش گذاشته بودند ...
این همان ابطحی بود . همان ابطحی که از زندان وبلاگ آپ کرد . همان ابطحی که بعد از چهار پنج ماه زندان وقتی عکسش در بیدادگاه منتشر شد همه آنرا با عکسهای پیش از دستگیری‌اش مقایسه کردند و سوختند وقتی که دیدند ابطحی نصف شده . در هر حال برای نظام اعترافات ابطحی‌ها باید نتیجه می‌داد ، وقتی نداد باید که مثلاً مدت کمی بعد از آزادی‌اش یک ویدئوی جدید از "اعترافات پخش نشده‌ی او" آنهم از طریق وبسایتی در تبریز منتشر میشد تا همه متوجه فجایع ابطحی بشوند . نه فقط آنموقع ، مسلم است که من هنوز هم به ترکهائی که فقط به صرف ترک بودن - و نه عاقل بودن - خودشان را برای اکبر اعلمی جر می‌دهند می‌گویم ترکهای سوپر دولوکس تک صندلی کولردار . ظاهراً از نظر بعضی ترکها اکبر اعلمی تفاوت آنچنان زیادی با تراکتور سازی ندارد ، در هر حال هرجا که یک سوپر دو نبش با تابلوی "دریانی" باشد گور پدر همشهری موسوی و احوال مملکت ، فقط یاشاسین آذربایجان !
بگذریم ؛ آنموقع و در هنگامه‌ی آن فریادهای زنده باد هیچکس هرگز به این فکر نکرد که همان یک خط فیس بوک ابطحی چه مکافاتی می‌تواند برایش داشته باشد . هیچکس فکر نکرد که این هوراهای آزاد و بی‌مالیات چه هزینه‌ای را برای ابطحی اسیر "که هنوز هم حکم دادگاهش اعلام نشده" می‌تواند داشته باشد . فقط این مهم بود که ابطحی کاری را که ما دوست داشتیم کرده . ما همیشه به قهرمان احتیاج داریم ، خب حالا هم ابطحی قهرمان ماست . انگار هیچکس نمی‌خواهد بفهمد که قهرمان ابطحی هنوز دستش لای زنجیر است . قهرمان ابطحی هم جانی دارد و توانی و تحملی . با تمام آنچه که گذشته و هنوز هم دارد می‌گذرد انگار هنوز هیچکس نمی‌خواهد بپذیرد که جمهوری اسلامی برای نیل به مقصودش از هیچ زور و فشار و تحمیلی نمی‌گذرد . امروز ابطحی یقیناً حسب همین تحمیل حرفی را زده . حمله کنید ، فحشش بدهید ، حالتان از "آخوند جماعت" بهم بخورد . در هر حال باید یکجوری نشان داد که حساب کتاب جمهوری اسلامی روی سطحی بودن برخی ملتش الکی نیست . ولی فردائی که همین ابطحی باز هم نوشت "یادش بخیر پارسال اینموقع داشتیم تمرین می‌کردیم که ..." و آمدی برایش هورا کشیدی آنوقت به تو هم خواهم گفت سوپر دولوکس تک صندلی کولردار !
