«این مطلب طنز نیست، زجر است»
این موضوع کاملاً جدی است. احمدی نژاد خیز برداشته برای ورود مجدد به قدرت و خب طبیعتاً تولید جوک هم سی برابر شده چون ما در طول تاریخ عادت داریم هر موجود درب داغونی که ادعای قدرت کرده را آنقدر دست کم بگیریم و با واژه‌هایی مثل «بیشین بینیم بابا»، «کی؟ این؟»، «برو کنار بذار باد بیاد»، و امثالهم، آنقدر دست دست کنیم که یک‌دفعه یارو هاشمی رفسنجانی را در اوج قدرتش بنشاند در انباری مجمع تشخیص مصلحت نظام و فقط محض تفریح روزانه، هر شش ساعت یک‌بار با تریلی از روی یارو جوری رد بشود که هنوز نتوانسته بلند بشود. بعد که طرف خوب به قدرت رسید تا دو سال گیج باشیم که چه اتفاقی برایمان افتاده و وقتی متوجه شدیم، بنشینیم تا بی‌نهایت برای یارو جوک بسازیم و به این شکل خودمان را از اتفاقی که افتاده تبرئه کنیم.
حالا این حرف‌ها بماند...
اگر عمر نوح دارید، اگر صبر ایوب دارید، اگر گنج قارون دارید، اگر طاقت دوری ما را دارید، و خب طبیعتاً اصلاح طلب هم هستید، همین فرمان جلو بروید. روحانی، یا هر کس دیگری در این ردیف را که سیصد برابر احمدی نژاد و دار و دسته‌اش پوپولیست و دروغگو هستند را بگذارید روی سرتان و تا سال‌های دراز دیگر عمر نوح‌تان را صرف شمردن تمام آن چیزی که قارون ایران از دست می‌دهد بکنید و ایوب وار منتظر باشید که بالاخره یک‌روزی این بدبختی‌ها تمام بشوند.
اگر واقعاً به فکر «خود ایران» بدون در نظر گرفتن منافع شخصی‌تان هستید، احمدی نژاد و دار و دسته‌اش همان فرصت تاریخی‌ای هستند که شما منتظر بودید از آسمان برایمان نازل بشود:
یک- در طول تاریخ جمهوری اسلامی هیچ دیار البشری وجود نکرد مثل احمدی نژاد جلوی رهبری بایستد.
دو- در طول تاریخ جمهوری اسلامی هیچ دیار البشری سپاه را به دو دسته و تهدیدی برای خودش تبدیل نکرد.
سه- در طول تمام تاریخ ایران هیچ دیار البشری وجود نکرد مراجع تقلید را آنقدر خر در نظر بگیرد که در حضور یارو ماجرای تماشای هاله نور تعریف بکند.
چهار- احیاناً اگر ریشه تمام بدبختی‌های کشور را سیستم «حکومت اسلامی» می‌دانید، در طول تاریخ جمهوری اسلامی کسی مثل احمدی نژاد به حکومت اسلامی از بالا تا پایینش ضربه نزد و بی‌حرمتی نکرد.
پنج- اگر مجلس ایران را یک بساط خنده‌دار برای استفراغ آروغ‌های رهبر می‌دانید، در طول تاریخ جمهوری اسلامی کسی مثل احمدی نژاد مجلس بدون اختیار را با یک گونی پشگل معاوضه نکرد.
شش- شما خیلی نگران دخالت قدرت‌های خارجی هستید؟ بهتان یادآوری می‌کنم که در بیش از صد سال گذشته هرگز بدون دخالت خارجی، قدرت در ایران انتقال پیدا نکرده. هر بار هم بنده و شما و اجداد و نیاکانمان غیر از کف و سوت نزدیم. در طول تاریخ ایران احمدی نژاد تنها کسی بود که تمام قدرت‌های خارجی را برعلیه ایران متحد کرد.
هفت- شما می‌پرسید چرا الآن که بخاطر سیاست‌های دولت روحانی تمام قدرت‌های خارجی به ایران احترام می‌گذارند ما باید دنبال متحد کردن آنها برعلیه خودمان باشیم. بنده عرض می‌کنم که شما دوران اصلاحات را بخاطر نمی‌آورید که خارجی‌ها صد برابر این احترام را بما گذاشتند و خیلی خیلی قشنگ‌تر از حرف‌های امروز را برایمان زدند، ولی فقط با تغییر یک نفر آدم و چون «سیاست حاکم» این را نمی‌خواست، ما برگشتیم به صد پله عقب‌تر از همان یک ذره احترام باقیمانده.
هشت- فشارهایی که امروز «حاکمیت ایران» را به مذاکره و تقریباً «تسلیم» کشاند، بدون حتی یک استثنا در دوره احمدی نژاد وضع شد. امروز اگر بجای حسن روحانی، آجر هم در ریاست جمهوری می‌گذاشتند، «نظام» ناچار بود همین رفتار را بکند.
نه- در دوران احمدی نژاد پول‌های بی‌حد و حصری از سرمایه ایران ناپدید و نابود شد. این ثروت در مقایسه با آن چیزی که ایران از آغاز کار جمهوری اسلامی از دست داد فقط یک شوخی است. بنده ترجیح می‌دهم مقداری از ثروت ملی کشورم در یک زمان محدود از بین برود تا اینکه در طول سی و چهل و پنجاه سال آینده و با ادامه‌ی همین نظام تمام آن نابود بشود. همین الآنش که دولت نسیه سر کار است یارو می‌گوید مردم روزی یک وعده غذا بخورند، مگر چه می‌شود؟
ده- اگر با نهایت بدبختی و بیچارگی هم بخواهیم نگاه بکنیم، در طول دوران سختی، پول‌های خرده ریزی که احمدی نژاد بین مردم پخش کرد و کالاهایی که هر از چندی خیرات کرد، باز کار یک عده از مردم بدبخت گرفتار را راه انداخت. در دوره احمدی نژاد مثل حالا برای صدقه دادن به مردم ازشان توضیح نخواستند. در دوره احمدی نژاد مثل حالا برای ماهی فقط چهل و پنج هزار تومان، از مردم نخواستند که بروند انصراف بدهند.
و یک دنیا دلیل دیگر.....
بخاطر وجود احمدی نژاد، دوستان من و ما کشته شدند، زندانی شدند، شکنجه شدند، مجبور به ترک وطن شدند، ولی ما هر چقدر که بیشتر می‌گوییم «مرگ یک‌بار، شیون یک‌بار» کمتر جرأت عمل کردنش را داریم. من ترجیح می‌دهم این سریال قتل و شکنجه و زندان و تبعید که بدون توقف از بدو شروع کار جمهوری اسلامی تا الآن و تا هر زمانی که این نظام سر کار باشد، ادامه دارد، یک‌بار، یک‌جا و برای همیشه تمام بشود. احمدی نژاد و دار و دسته‌اش تنها کسانی هستند که می‌توانند بیخ نظام اسلامی را از زمین بکنند. اگر هر کدام‌شان به صحنه بیایند من تمام تلاشم را برای حمایت از آنها خواهم کرد. اینطوری خیلی بهتر است. وقتی از طرف هیچ انتظاری غیر از نابود کردن نداری، دیگر از فردایش مجبور نیستی غمبرک بزنی هی دائم چپ و راست از خودش و از خودت بپرسی که پس چی شد؟ اینهایی که گفتی آزاد می‌شوند چی شد؟ ثروتی که گفتی دیگر هدر نمی‌رود چی شد؟ روزنامه‌ها چی شد؟ نفت چی شد؟ کوفت چی شد؟ درد چی شد؟ اگر دار و دسته احمدی نژاد سر کار بیایند، از فردایش من دیگر هیچ سوالی ازشان ندارم. فقط با خودم می‌گویم خدا را شکر که زمان آزمون و خطا کردن در این نظام برای من تمام شد. آزموده را دوباره آزمودن خطاست!
