مشخصاً به فرشید منافی تبریک می‌گویم بخاطر دریافت جایزه‌ی فستیوال نیویورک . یکی هم نه ، دوتا گرفته . قدرت گویندگی فرشید جوری است که می‌تواند بی‌مزه‌ترین متنی را هم که جلویش بگذاری جوری بخواندش که شنونده از خنده منفجر بشود . در حال حاضر و در بین رسانه‌های غالب فارسی زبان موجود بدون شک رادیو فردا در کنار صدای امریکا پیشتاز بقیه هستند که در هر دوی این رسانه‌ها مخاطب یک برنامه طنزشان هم از جهت تعداد و هم تنوع هرگز قابل مقایسه با مخاطب سایر برنامه‌هایشان نیست : پارازیت در صدای امریکا و رادیو پس فردا در رادیو فردا . هر دو برنامه هم طنز سیاسی هستند و بعنوان یک طنزنویس خوب می‌دانم سختی کار طنز را در روزهائی که از اول وقتش که دستگاه را روشن می‌کنی تا آخر وقت ، هر روز پر است از خبرهای اعدام و زندان و تجاوز و شکنجه و قتل . امروز کار طنز یعنی انتقال همین خبرهای خشن و جانفرسا با آمپول بی‌حسی !
برای فرشید و سایر رفقای رادیو پس فردا آرزوی موفقیت بیشتر می‌کنم و منهم مثل شما امید دارم که فرشید بتواند هرچه زودتر و دوباره به خانه‌ی اصلی‌اش در رادیوی ملی ایران برگردد و "روی خط جوانی" را اجرا بکند که هردو سخت دلتنگ همدیگر هستند . حسنی که فرشید دارد اینست که با تمام کارهائی که می‌کند هیچوقت حتی یک مو هم از سرش کم نمی‌شود ! که بقول خودش شاعر برنامه فرموده :
تو حتی برتر از سلطان حسین و شاه عباسی ، فقط از حیث سر طاسی !
