#814

به جان مادرم اگه کمتر از محاربه قبول کنی دیگه نه من نه تو !

مشروح دادگاه نسرین ستوده که طی سه چهار سال آینده بالاخره یک روزی حتماً برگزار می‌شود اینجا می‌آید :

قاضی : لطفاً خودتان را کامل معرفی کنید
ستوده : من نسرین ستوده یک زن و در نتیجه جاسوس و محارب هستم و چون علاوه بر این جرائم وکیل هم هستم باید منرا حتماً سنگسار کنید وگرنه ناراحت می‌شوم .

قاضی : لطفاً مزه نریزید و فقط به سوالات من طبق قانون جواب بدهید
ستوده : طبق چی ؟
قاضی : قانون
ستوده : ها ها ها ! جناب قاضی بعنوان یک همکار به شما تذکر می‌دهم که دادگاه جای مزه پراندن نیست . لطفاً سوالات خودتان را خیلی جدی از من بپرسید . شوخی داریم ؟

قاضی : شما به چه دلیلی علیه امنیت ملی اقدام کردید ؟
ستوده : والا ما دیدیم امنیت خیلی ملی است و جمهوری اسلامی همیشه خیلی مواظب ما زنهاست . مثلاً اخیراً موقع رانندگی ما را از ماشین پیاده میکنند ببینند توی ماشین جوراب پایمان هست یا نه فقط برای مواظبت زیاد . یا مثلاً وقتی ما داریم ناموس فاطمه زهرا را با خودمان در خیابان حمل می‌کنیم هی مواظب است که کسی ناموس این بانوی اسلام را از لای جای و جوی ما دید نزند . به همین خاطر من چون سه جفت جوراب داشتم که هر سه نخکش شده بود آنها را موقع رانندگی نمی‌پوشیدم و علیه امنیت ملی اقدام کردم . چند دفعه هم به ناموس فاطمه زهرای خودم دست زده‌ام که الهی خدا از من نگذرد .

قاضی : شما خیلی از اوقات از موکلان ضد انقلاب خودتان برای وکالت پول نمی‌گرفتید . چرا ؟
ستوده : چونکه می‌خواستم علیه امنیت ملی اقدام کنم و برای همین وقتی شوهر موکلم می‌رفت هشت‌تا زن دیگر میگرفت می‌برد در همان پنجاه متر خانه‌ای که زن اولش هم بود و بدبخت غیر از ناموس فاطمه زهرا پولی هم نداشت بهش کمک میکردم . البته بنده این سوال را قبلاً از شما پرسیده‌ام که آخه مرتیکه خر ! بتو چه مربوط من از کی پول میگیرم از کی پول نمیگیرم ولی کلاً اشتباه میکردم و باید عینهو بیمارستان که عند الوفات تا فیش ندهی پذیرش نمی‌شوی اول از زنهای ضد انقلاب جاسوس محارب پول میگرفتم بعد دفاع میکردم . دست خودم نبود ، هی می‌خواستم علیه امنیت ملی اقدام کنم اینجوری میشد .

قاضی : شما در سال 2008 اولین جایزه کمیته بین المللی حقوق بشر ایتالیا را گرفته‌ای . چرا ؟
ستوده : همینو بگو ! آدم که جایزه میگیرد سخنرانی که نمیکند . گمانم دوباره خواسته بودم علیه امنیت ملی اقدام بکنم و ناموس فاطمه زهرا را با خودم برداشتم بردم ایتالیا جایزه گرفتم و برای اینکه بیشتر علیه امنیت ملی اقدام بکنم بدون جوراب سخنرانی هم کردم . کاشکی همانموقع منرا هم عین پروین اردلان که خواست برود سوئد جایزه اولاف پالمه جاسوس را بگیرد ممنوع الخروج کرده بودید تا من ناموس فاطمه زهرا را در ایتالیا به کفار نشان نمیدادم . در هر حال شکر خدا در قضاوت علی‌وار شما که فرقی نمیکند . قبل از دادگاه تلفن کردند گفتند محاربه ، حالا من اینجا بجای گفتن اینها سینه هم بزنم باز تهش همین محاربه را می‌چسبانی بیخ دل ما . ضمناً این جوراب ما هم دوباره نخ‌کش شده .

قاضی : خانم ستوده ، مسخره کردی ما رو ؟
ستوده : آره !