همه‌مان بیائیم فقط یک نمونه برداری کوچک کنیم برای 22 خرداد . مطلب قبلی که نوشتم خیلی از رفقا گفتند که فرصت اطلاع رسانی برای تکبیر روی پشت بامها کم بوده ، خیلیها رفته بودند هپی ارتحال هالیدی ، اهانت به حسن خمینی و رهبران سبز اصلاً ارزش تکبیر گفتن روی پشت بام را نداشت ، مگر دفعه‌ی اول بوده که اهانت می‌شود به اینها ؟ من تمام این حرفها را چشم بسته می‌پذیرم ...
حالا و هفته‌ی پیش رو فرصت خوبی است . تا شنبه شش روز زمان داریم . در این مدت به اندازه‌ی کافی زمان برای اطلاع رسانی داریم . همه هم از هپی ارتحال هالیدی برگشته‌اند . ماجرا هم اصلاً توهین به حسن خمینی و بزرگ سبزها نیست که ارزش واکنش نداشته باشد . 22 خردادمان است و حالا یک سال می‌شود که با تمام نامردی به جانمان افتاده‌اند که چرا انتخاب ما انتخاب آنها نبود ...
رفقا ! نگذاریم 22 خرداد از دستمان برود . تابحال هم اگر که هر مناسبتی از دستمان رفته دلبسته‌ایم به مناسبت بعدی . جا داشته‌ایم برای این کار . اما 22 خرداد اگر از دستمان برود ..... دلم میلرزد حتی از تصورش ...
