به این میگن اتحاد : دو ساعت قرمز و آبی بازی دوباره همه سبز !
آقای جمهوری اسلامی عمراً میتوانی حتی یک انگشت از این مشت را باز کنی ؟ به هفت جد و آبادت خندیده ای اگر بگوئی آره . رفقا دو ساعت قرمز و آبی راه انداختند و کل انداختند و رو کم کنی درآوردند و برای هم کری خواندند بعد بلافاصله دوباره قرمز و آبی دستها را دادند بهم متحداً فقط گفتند جمال بیست و دو بهمن را عشق است . بخدا هیچکس هم بهشان ساندیس ماندیس نداد !
خوب میدانیم که نشسته ای تمام این حرکتها را تماشا میکنی . حالا لابد به این فکر میکنی که چماق کمر این بازوی متحد را نمی شکند احتمالاً باید بروی تیرآهن بیاوری . آن هم نمی‌شکند . برای شکستن کمر ما هرچه می‌آوری بیاور فقط اینرا خوب یادت باشد : دفعه قبل چماق آوردی سبزها چماق را از دستت گرفتند افتادند به جان خودت ، ایندفعه هرچه بیاوری همانرا از دستت می‌گیرند ! فکر جان ما نباش به خودت فکر کن بدبخت !
رفقای سبز اعم از پرسپولیسی و استقلالی ! (پرسپولیسی ها یه کمی بیشتر !) دم همه تان گرم . همه آنها هم که استادیوم بودند دمشان گرم فقط اگر این وسط پرسپولیس که گل دوم را زد یک "یا حسین ، میرحسین" هم میزدید به آن کمرتان راه دوری نمیرفت ! موقع برگشت هم از خوشحالی بخاطر برد پرسپولیس یه چندتا میگفتید مرگ بر دیکتاتور ! والا !
